In memoriam Ton Hoogenboom
Op 6 oktober hoorde ik dat Ton na een oneerlijke strijd is overleden. Het moet ongeveer begin juni zijn geweest dat hij te horen kreeg dat hij een uitgezaaide kanker had en niet meer te genezen was.
Ik ben nog bij Ton geweest in de kermisweek. Hij wilde nog graag het clubblad van september lezen en ontvangen, hij was blij dat een aantal mensen het clubblad maken hebben opgepakt. Twee nietjes was goed, alleen miste hij de maand voorin. Ik heb hem beloofd dat dat er volgende maand opstond en als het mogelijk was ik hem het de volgende keer liet zien. We wisten eigenlijk wel dat die kans er niet echt inzat.
Ton is meer dan 40 jaar lid van onze vereniging geweest is. Ik meen dat hij een drietal jaar geleden daar ook voor gehuldigd is tijdens een receptie. Hij is een jaar 2e voorzitter geweest was in 1987, een jaar 2e voorzitter in 1993 en 2e penningmeester van 1995 t/m 1997. Daarna nam ik de taak van hem over. Overigens is Ton op allerlei vlakken actief gebleven. Hij heeft vele bardiensten gedraaid voor diverse families die wat te vieren hadden, opbouw tentoonstelling en natuurlijk vormde hij een haast onafscheidelijk duo met Gerrit Meijer om de catalogus te voorzien van ringbanden.
Natuurlijk was er altijd nog iemand bij hem en dat was Lenie. Samen hebben deze twee mensen heel veel betekend voor onze vereniging en zeker mee geholpen aan het bezit wat de vereniging nu heeft, al is dat allemaal niet zo belangrijk op dit soort momenten. Afgelopen twee jaar zal ook niet makkelijk zijn geweest voor Ton zonder zijn vrouw, al hoorde je hem daar eigenlijk nooit over.
Ton was ook nog vogelkweker, rode kanaries en Glosters maar zonder kuif, met vond hij niks en als ze niet voor jongen zorgden voor de Pinksteren, dan maar niet. Voorheen ging hij met Pinksteren nog wel eens weg met familie en dan moeten vogels niet meer in de kweek zitten .
Hij was eigenlijk altijd aanwezig als er wat was bij de vereniging: lootjes kopen tijdens kaartavond, even naar de vogelbeurs voer halen en natuurlijk een biertje en bij de contactavonden aanwezig. Altijd wel wat te vragen tijdens vergadering en meestal terecht. En al rookte hij al een hele tijd niet meer, je blijft hem toch herinneren met die baal shag in zijn borstzak en natuurlijk ossenworst. Hoeveel kilo die daarvan heeft meegenomen voor verschillende leden weet ik niet, maar het zijn er vast heel veel.
We zullen Ton moeten missen. Niet meer op het hoekje van de bar, geen praatje meer tijdens beurs, kaartavond of contactavond. De laatste jaren moest hij af en toe effe springen, want dan kon er wel weer een biertje bij. Die uitspraak horen we vast nog eens voorbij komen. Namens bestuur en leden wensen we zijn kinderen en kleinkinderen heel veel sterkte toe komende tijd met het verlies van Ton. Een troost is misschien dat we ervan uit gaan dat hij weer bij zijn Lenie is, zien ze vast wat wij allemaal goed en vooral fout doen.
Namens de Voorzitter: Hans van Egmond.
